Staalkabelswerden ontwikkeld te beginnen met toepassingen voor mijnbouwtakels in de jaren 1830. Staalkabels worden dynamisch gebruikt voor het heffen en hijsen in kranen en liften, en voor de overdracht van mechanische kracht. Staalkabel wordt ook gebruikt om kracht over te brengen in mechanismen, zoals een bowdenkabel of de stuurvlakken van een vliegtuig die zijn aangesloten op hendels en pedalen in de cockpit. Alleen vliegtuigkabels hebben WSC (wire strand core). Ook zijn vliegtuigkabels verkrijgbaar in kleinere diameters dan staalkabel. Vliegtuigkabels zijn bijvoorbeeld verkrijgbaar in een diameter van 1,2 mm (3⁄64 inch), terwijl de meeste staalkabels beginnen bij een diameter van 6,4 mm (1/4 inch). [2] Statische staalkabels worden gebruikt om constructies zoals hangbruggen te ondersteunen of als tuidraden om torens te ondersteunen. Een kabelbaan vertrouwt op staalkabel om vracht boven het hoofd te ondersteunen en te verplaatsen.